dinsdag 16 maart 2010

Van emancipatie naar mancipatie...

Staan Wouter Bos en Camiel Eurlings aan de wieg van de vierde Feministische Golf? Na drie Feministische Golven, aangevoerd door vrouwen, is het nu tijd om de emancipatoire waarden op te gaan eisen. Door mannen.

De Eerste Feministische Golf (vanaf 1870) was gericht op het verwerven van vrouwenkiesrecht en de toelating van vrouwen tot het universitair onderwijs.

De Tweede Feministische Golf in de jaren zestig, zeventig en tachtig was gericht op het doorbreken van het huisvrouwensyndroom, het verkrijgen van economische zelfstandigheid en het doorbreken van het glazen plafond.

De Derde Feministische Golf staat in het licht van de achterstelling van etnisch-culturele minderheden en dubbel gemarginaliseerde groepen, zoals gekleurde vrouwen, of vrouwen die tegelijkertijd bijvoorbeeld allochtoon, lesbienne, of gehandicapt zijn.

Nu nemen mannen stelling om de rechten die al eeuwenlang zo vanzelfsprekend die van de vrouw zijn zich toe te eigenen. In zekere zin is deze Vierde Feministische Golf de tegenbeweging van de Tweede Feministische Golf: terwijl vrouwen via de Tweede Feministische Golf erop uit waren om het traditionele domein van de man te veroveren, doen in deze Vierde Golf mannen juist een poging om het traditionele domein van de vrouw te veroveren. Dat de mannen hierbij vijftig, veertig, dertig jaar achterlopen op de vrouwen, zal de meeste vrouwen niet verwonderen. Zij weten dat het typisch traditioneel mannelijk is om fouten niet toe te geven en een ingeslagen koers niet snel te veranderen. Nu staan deze voormalige ‘denkfouten op pootjes’ klaar om hun commerciële managementtaken over te dragen, hun stropdas om te ruilen voor een keukenschort, hun geldingsdrang in te wisselen voor gezinsaandacht en mindfullness en hun leasebak in te leveren voor een fiets met fietsbak om toch drie jonge kinderen mee de stad in te kunnen nemen.


De Vierde Feministische Golf, door de auteur dezes ook wel Mancipatie genoemd is als volgt tegenover de Tweede Feministische Golf te plaatsen:

Tweede Feministische Golf vs Vierde Feministische Golf/ Mancipatie
- Doorbreking van het huisvrouwensyndroom vs recht op het vormgeven van huisman
- Seksuele bevrijding vs recht op emoties (emotionele bevrijding)
- Economische zelfstandigheid vs recht op economische afhankelijkheid
- Herverdeling van zorgtaken vs recht op zorgtaken
- Doorbreking van het zgn. glazen plafond vs recht op glazen plafond tijdens arbeidscarrières
- Verovering van politieke macht vs recht om geen politieke spelletjes te spelen.


Pas als deze Vierde Feministische Golf zich doorzet, kan de Tweede Feministische Golf gecompleteerd worden. Mannen en vrouwen blijven immers afhankelijk van elkaar. De macht om de Mancipatieslag te volbrengen ligt toch weer bij mannen. En ironisch genoeg ook juist toch bij politici als Wouter Bos en Camiel Eurlings.

Ook gepubliceerd op blog van www.secondsight.nl
Zie: http://www.secondsight.nl/page/19799/nl

En gepubliceerd op http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=2212

(c) Guido van de Wiel

maandag 8 maart 2010

Brandende Pen 2010 voor Jos Jansen

De Brandende Pen 2010, een prijs van het tijdschrift Lava voor het beste Nederlandse korte verhaal, gaat naar Jos Jansen uit Apeldoorn. Hij ontvangt de onderscheiding voor zijn verhaal Ockham’s scheermes.
Lava organiseert de schrijfwedstrijd sinds 2006, met als doel de belangstelling voor het Nederlandse korte verhaal te stimuleren. Voor het eerst in drie jaar ging de prijs niet naar een Vlaamse auteur. Eerder won onder meer Jan Aelberts de prijs.
De jury bestond dit jaar uit Parool-recensent en schrijver Arie Storm, Meulenhoff-redacteur Bart Kraamer en schrijver Martijn Knol. Overige auteurs op de shortlist waren onder meer cabaretier Ronald Goedemondt, Guido van de Wiel en Maarten Inghels. De redactie van Lava, initiatiefnemer van de Brandende Pen, moest ruim vierhonderd inzendingen verwerken. De beste twaalf verhalen zijn gepubliceerd in het nieuwe nummer van Lava. (DL)

Bron: http://papierenman.blogspot.com/2010/02/brandende-pen-2010-voor-jos-jansen.html

(c) Guido van de Wiel