Twitterazzia: volgen of gevolgd worden, dat is de vraag - part III

Een automonteur die onder de motorkap van een tweedehands Renaultje kijkt, kan zich een hoedje schrikken. Dit terwijl de potentiele koper tot nog alleen de charme van een oldtimer zag. Een CBS-medewerker die beleidsmaatregelen gaat doorrekenen kan tot onthutsende conclusies komen, ofschoon de beleidsmaker als parasitair – excuus: parlementair - politicus het volk zand in de ogen strooit met oneliners en overige ongestaafde onderbouwingen, ontkenningen en overtuigingen.


Wie verder dan zijn neus lang en dieper dan de oppervlakte kijkt, loopt een risico dingen te ontdekken die helemaal niet wenselijk is. Zo geldt dit niet alleen in bovenstaande voorbeelden, maar ook voor Twitter. Programma’s als Followermonk en Manageflitter geven inzicht in wie jou nu eigenlijk volgt, maar kunnen ook tot pijnlijke confrontaties leiden.

Zelf kwam ik er achter dat een goede (?) vriend van mij die ik braaf volgde, mij helemaal niet meer volgde. Op Twitter weet je dat niet: je krijgt geen mail als iemand je gaat unfollowen (en dat is maar goed ook waarschijnlijk). Ik kreeg braaf zijn Tweets binnen en ging er van uit dat hij mij al die tijd ook volgde. Dat zijn foto en zijn berichtjes regelmatig in Tweetdeck verschenen, deed het beeld versterken dat hij een vriend was. Hij kwam langs op mijn beeldscherm. In voor- en tegenspoed. En hij? Hij volgde mij niet eens! Dat noemen we in Nederland te pas en te onpas sociale media. Sociale media? Sociale Media? A-sociale media, zul je bedoelen! Het pijnlijke is dat ik weet dat hij mij ooit wel gevolgd heeft. Natuurlijk ga ik twijfelen: heb ik teveel getwitterd? Te weinig? Te veel reclame gemaakt? Geen lijn in mijn twitterstream? Teveel poeha? Te weinig poeha...?
Ach, iemand hoeft mij natuurlijk geen uitleg te geven waarom hij mij is gaan "unfollowen", maar de lezer begrijpt welke gevoelige snaar hier geraakt is.

Twitter kan als bom gelden onder bestaande vriendschappen. Maar gelukkig ook als verbindend element tussen onbekenden. Een doorklik in het vernieuwde Twitterscherm naar lists maakt het mogelijk om te zien op welke openbare lijsten mijn Twitternaam opduikt. Die zoekactie leverde op dat ik bleek voor te komen op onder meer deze lijsten:

"schrijfop-vrienden",
"m-toppers" (waarbij de m waarschijnlijk staat voor man, gezien de andere lijst v-toppers waar ik in de gauwigheid alleen vrouwen in zag staan),
"personal inspirators" (fijn hoor!!)
"debetereboekjesmakers" en... zowaar:
"bekendenederlanders"

En ineens voelde ik mij als een deelnemer aan The Voice of Holland. Wie drukt mij weg? Wie draait zich naar mij toe? Wie is dan alsnog teleurgesteld of staat hoogjuichend op? Het publiek velt in een constante stroom juryoordelen. Follow, Unfollow, Friend, Unfriend... Accept Invitation, do not know Guido van de Wiel, Retweet Message... Iedereen oordeelt instant over zijn Twitterende omgeving: wie tettert er teveel in hun oren, welke avatar verschijnt zo vaak dat het een verticale feestslinger op je beeldscherm vormt, wiens geklets is iemand nu wel zat.... Twitter blijft een zaak van aandacht geven en aandacht krijgen. We zijn elkaars podium, maar lang niet altijd elkaars publiek.

En ik? Ik lig al Twitterend op het slachtblok. Stoppen kan niet meer. Big Twitter is watching you. Wie followers heeft, moet blijven bewegen. Anders is er niets te volgen. Ik ben overgeleverd aan u, aan zij die mij volgen. Maar vanaf nu volg ik u. Daar kunt u van op aan. Volgerschap dient beloond te worden, zei de ja-knikker.

Kies maar:
a) Wordt gevolgd - b) wordt ontvolgd - c) wordt vervolgd


(c) Guido van de Wiel

Twitterazzia: volgen of gevolgd worden, dat is de vraag - pt II

Twitter is lelijk. Twitter past in het rijtje The (beauty and the...) Beast, de klokkenluider van Notre Dame, Quasimodo. Waarom? Schoonheid wordt bepaald door symmetrie en Twitter is in essentie asymmetrisch: wie jou volgt, hoef jij niet te volgen en wie jij volgt, hoeft jou niet te volgen. Zie hiervoor ook Twitterazzia, part I.

In een poging de asymmetrie te verklaren, is het nodig de twee lijsten (followers en following) te vergelijken. Maar dat laat Twitter niet zo makkelijk toe. En om nou papieren lijsten te gaan vergelijken, voelt wel heel "1.0". Toch had ik minimaal 1 duidelijke reden om de asymmetrie verder onder de loep te nemen.

Op een gegeven moment gingen allerlei Amerikaanse bedrijfjes, Tsjechische 1-pitters en zelfgedoopte Social Media-goeroe's mij volgen. Vanuit een gevoel van wederkerigheid ben ik die mensen gaan terugvolgen: tot ik er achter kwam dat zij mij alweer ge-delete hadden als contact. Vond ik zo shocking... Hun strategie lijkt er een van: eerst een horde followers verzamelen, hopen op een terugvolgen vanuit die mensen en vervolgens die mensen zelf weer ontvolgen. Die laatste stap gaat onzichtbaar voor de nieuwe followers....

"Omdat zij hun verhouding followers -following intact wilden houden," hoorde ik laatst van iemand op Twitter. Pfff. Een andere verklaring zou zijn dat er via automatische programma's suggesties worden gedaan en geinstalleerde filters het definitieve selectiewerk doen. Dat zou het alleen nog maar maller maken: dat zou betekenen dat het machines zijn die mij weerloos, sprakeloos en ontdaan doen voelen. Hoe dan ook: een foute werving, malafide uitgangspunten en duistere praktijken, waar ik op mijn beurt weer grip op wilde krijgen. Hoe zat het nu met die verhouding? Wie volgde mij nu en wie niet?



Het gratis programma Manageflitter biedt uitkomst. Met dit programma kun je op elk moment een Twitter-razzia plegen op de mensen die jijzelf volgt. Volgt iemand je wel of niet terug? Je krijgt meteen wat extra info: zijn ze populair, actief, worden ze al massaal ontvolgd of zijn ze juist Talkative en populair? Het contact is de andere kant op met 1 klik op de knop te verbreken.

Dus ga aan de slag en doe wat aan je sociale media hygiene: verwijder de overtollige contacten en delete de dode puntjes. Maak Twitter weer gezond: geef Twitter wat symmetrie terug. In veel gevallen geldt: het moet wel van twee kanten komen.



(c) Guido van de Wiel

Twitterazzia: volgen of gevolgd worden, dat is de vraag - part I

Soms kom ik mensen tegen die ineens iets onbenulligs weten van mij. Bijvoorbeeld dat ik de oven heb gemaakt, dat ik naar de kapper ben geweest of wat mijn zoontje van 3 aan grappige uitspraken heeft uitgekraamd. Dat komt door Twitter. Daarnaast Twitter ik ook soms over belangrijkere zaken als milieu of duurzaamheid. En soms over nog veel futielere zaken dan wat mijn kinderen zeggen, zoals bijvoorbeeld over marketing.

Ik volg een hoop mensen en een - deels ander - hoopje mensen volgt mij. Wie zijn dat dan? Er kan overlap zijn tussen followers en following, maar ook heel groot verschil.

Als je benieuwd bent hoe groot die overlap is kun je kijken op Followerwonk . Als voorbeeld laat deze Twitter Followerwonk zien hoe de overlap is tussen Yves Leterme en Vincent VQuickborne. Wie Yves en Vincent zijn dat doet er eigenlijk helemaal niet toe, maar het feit dat ze allebei zo'n 10.000 followers hebben en allebei ongeveer 150 mensen zelf volgen, doet vermoeden dat ze bekend zijn. Wereldberoemd in Belgie wel te verstaan. (Of althans - in dat schimmige zuiden heerst een weerbarstige taalstrijd, dus dat "wel te verstaan" dient gelezen te worden als "niet te verstaan", wel te verstaan.) Al snel blijkt dat ze veel gezamenlijke followers hebben, maar ieder hun eigen mensen hebben die zij op hun beurt "followen". "Volgen", in goed Belgisch.



Je kunt ook jezelf invullen op deze site, tezamen met een willekeurig of onwillekeurig andere Twitteraar en dat levert allerlei statistieken op. Altijd leuk voor een regenachtige maandagmiddag. Nu maar hopen dat het gaat regenen. Of weer maandag wordt.


© Guido van de Wiel

Interessante vraag op Linked in groep Innovatief Organiseren

Stel: het lijnmanagement is er niet, de eerste laag 'eronder' zijn ca. 15 bureauhoofden. Dan heb je dus een relatie tussen een gemeentesecretaris en 15 bureauhoofden.
Wat zou nu een goede managementstructuur zijn uitgaande van 1.) er komen geen managers (afdelingshoofden) en 2.) de introductie en gebruik maken van 'Het Nieuwe Werken'?
Mvg. – Ralph Beijer

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

L.J. (Hans) Lekkerkerk • Interessante vraag voor mij als docent organisatieontwerp.
enkele gedachten ...
Een plattere structuur is op zich nastrevenswaardig ....
Ook bij het nieuwe werken blijft de span of control een relevant begrip.
Als 15 bureauhoofden en 1 GS als het managementteam van de gemeente gezien mogen worden ... gaan die dan regelmatig met 16 personen zinvol MT-overleg houden?
Hoeveel uitvoerenden zijn er in totaal die rapporteren aan de BurHo's, maw hoe groot is hun span of control?
In hoeverre zijn al die medewerkers dan ervaren en taakvolwassen genoeg om zelfsturend/nieuw werkend te functioneren?
Waarom zijn er eigenlijk 15 burho's? Heeft een 'procesdeskundige' soms vastgesteld dat er 15 hoofdprocessen in de organisatie zijn?

De vraag 'wat zou een goede managementstructuur zijn' vind ik een beetje klinken of je denkt dat je een goede organisatiestructuur kunt krijgen door top-down een harkje te tekenen ...
Bij gebrek aan meer gegevens over de gemeentelijke organisatie kan ik er eigenlijk niet veel meer over zeggen; stuur me een mail op h.lekkerkerk@fm.ru.nl of plaats hier wat meer info.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

John Warnas • 15 Bureauhoofden is in mijn optiek sowieso 'overkill'. Hoe gaan die alles op elkaar afstemmen. Zoals mijn 'bovenbuurman' aageeft, waarom zijn er 15 buro's?

Er kan echt concreets hier over worden gezegd, als er (mogelijkerwijs) meer informatie wordt gegegeven. Wat is de omschrijving van die buro's (taken, functies etc). Een (nieuwe) organisatie neerzetten houdt niet alleen maar in dat HNW wordt geimplementeerd.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Guido van de Wiel • Dag Ralph,
Heb je er wel eens aan gedacht om de manier van organiseren door de 15 bureauhoofden en de GS zelf te laten bepalen? Met andere woorden: om zelforganisatie te introduceren? Zij zijn immers degenen die in de nieuwe structuur zinvol dienen te werken. Wie anders dan zijzelf kunnen het beste bepalen welke vorm goed voor hen is? Geef kaders en criteria: wat moet hun output zijn op termijn, hoeveel tijd is voor dit besluitvormingsproces vrij te maken, etc. Faciliteer waar nodig het proces, bijv met behulp van principes uit Deep Democracy. Kortom: geef vrijheid, ban vrijblijvendheid uit, geef de groep verantwoordelijkheid, maak de groep verantwoordelijk en houdt de groep verantwoordelijk.
Over HNW gesproken. ;-)

Groet, Guido van de Wiel (co-auteur van boek over Organisatie 3.0).
1 minute ago


(c) Guido van de Wiel

Lezing over e-loze vertaling 't Manco, part II

(c) Guido van de Wiel

Lezing over e-loze vertaling 't Manco, part I

(c) Guido van de Wiel

Wat is de ambitie van kunst?

Een opblaasbare reddingsboot van hout, een romanvertaling van ruim 300 pagina’s waar geen enkele keer de klinker e in voorkomt, een boot van karton om mee naar Engeland te varen… Kunstwerken die de werkelijkheid uitdagen zijn als chocola met walnoten. Sommige mensen krijgen er energie of geen genoeg van, anderen reageren er direct allergisch op.



Kunst kent soms de vorm van een weddenschap met de werkelijkheid als inzet. De boten van Filip Jonker en de vertaling van ondergetekende lokken regelmatig de reactie uit: “Dat kan toch niet.” Op het moment dat die reactie optreedt, stuit de bezoeker of lezer op de bedding van zijn eigen denken. De maaksels zouden hooguit knap, kundig, misschien kunstig zijn, maar geen kunst. Waarom fascineren deze werken ons dan zo? Vanwege het vakmanschap, de schijnbaar heilloze weg, of ook om het resultaat, het uiteindelijke werk?

Kunst die uitdaagt treedt graag buiten de oevers. Grensoverschrijdende kunstwerken arceren zo de uiterwaarden en het achterland van ons denken. Gebaande denkpaden raken erdoor overspoeld. Voormalige dijken in ons denken die ons hielpen de werkelijkheid te duiden, te schiften, in te delen, te rubriceren, veranderen in drijfzand. Deze kunstwerken zijn erop uit onze overtuigingen te ontmantelen. De overtuiging bijvoorbeeld dat taal onbruikbaar zou zijn zonder e. Of de aanname dat een boot van karton niet varend het Kanaal zou kunnen oversteken.

Kunstenaars als Filip Jonker brengen schijnbaar onoverbrugbare grootheden bij elkaar: het materiaal “karton” versus de functie “zeewaardig varen”. Het valt ons niet gemakkelijk om elementen uit verschillende domeinen bijeen te brengen. Onze werkelijkheid zit vol met gestolde oplossingen die ooit geldigheid genoten, maar nu niet langer per se waar hoeven te zijn. Wij zitten in beddingen vol vaste betekenissen vast. De drijfveer van kunst is om ons automatisch denken zichtbaar te maken, om de heersende conventies te kraken. Het wil regels en realiteit uiteenrijten, regels en realiteit die in de alledaagse werkelijkheid veelal samenvallen. De kunstenaar wil deze alledaagse werkelijkheid afpellen.

Eenmaal uit de greep van het denken, lokt deze kunst compassie uit. Compassie voor de maker en de kijker die op zichzelf teruggeworpen zijn. Compassie voor het zoeken en hervinden van richting en mogelijkheden. Compassie voor de persoon wiens landschap inmiddels blijvend is aangepast, doordat diens blik op de werkelijkheid fundamenteel veranderd is. Want de bril waarmee we kijken zit soms zo dicht tegen de neus geplakt en al zo lang, dat we het montuur en de glazen zelf niet meer zien.

De ambitie van kunst die de werkelijkheid uitdaagt, is om kijkers, lezers, bezoekers te laten voelen dat zij de werkelijkheid soms verwarren met de bril waarmee zij kijken. Dat zij ongeschreven regels duiden als realiteit. Regels die mensen met elkaar – collectief, als oude overtuiging of als goedbedoeld richtsnoer – hebben afgesproken. De functie en de ambitie van deze kunst is om die collectieve bedding – vol tralies, vooroordelen en zelfgestichte contreien – zichtbaar te maken.

Kunst wil blootleggen hoe wij ons speelveld gewoonlijk definiëren en accepteert vervolgens deze definitie niet. Wie breekt met de regels, krijgt het speelveld pas in beeld. Dit soort uitdaagkunst probeert het speelveld te herdefiniëren. Niet om het andere speelveld als nieuwe ethische, moralistische of politieke werkelijkheid te omarmen, maar om een ander perspectief op de werkelijkheid te tonen.
Om zichtbaar te maken wat in potentie ook mogelijk is.

Gepubliceerd in: boek Kunstenfestival “Grenswerk”


(c) Guido van de Wiel

What is the Ambition of Art?

An inflatable lifeboat made of wood, the translation of a novel of about 300 pages without the vowel e, a cardboard boat to sail to England… Works of art challenging reality are like chocolate with walnuts. Some people get energy from it or cannot get enough. Others experience an immediate allergic reaction.





Sometimes art is like a bet in which reality is at stake. The boats of Filip Jonker and the translation of the undersigned regularly elicit the following reaction: “That cannot be”. The moment this reaction occurs, the visitor or reader is faced with his own bedded way of thinking. At the most the makings are really clever, skilful or even ingenious, but certainly not art. Why then do such works fascinate us so much? Because of the expertise, the apparently sinful road or also because of the result, the final work?

Provoking art often overflows its limits. Boundless pieces of art shade the foreland and the backland of our way of thinking. Traditional thinking paths are flooded. Fixed dikes in our thinking which used to help us explain, sort out and rubricate realities, turn into quicksand. Such pieces of art aim at dismantling our convictions. For instance the conviction that language without using the vowel e would be impossible. Or the assumption that a cardboard boat could never cross the Channel.

Artists like Filip Jonker bring apparently unbridgeable quantities together: the material “cardboard” versus the function “seaworthy sailing”. It is not easy for us to bring together elements from different domains. Our reality is full of fixed solutions, which used to be valid but no longer have to be true. We are fixed in beddings with fixed meanings. The motive behind art is to make our automatic way of thinking visible, to break down current conventions. It wishes to break up rules and reality. Rules and reality which in day to day reality often coincide. The artist wishes to break down this day to day reality.

Once removed from the embrace of thinking, this art entices compassion. Compassion for the maker and the viewer. Compassion for searching and regaining direction and possibilities. Compassion for the person whose landscape has been changed irrevocably because his view on reality has been changed fundamentally. Because the glasses have been fixed so close and for such a long time to our nose that we don’t see the frame and the glasses themselves anymore. The ambition of art provoking reality is to make viewers, readers and visitors realize that they sometimes confuse reality with the glasses through which they look. That they consider unwritten rules reality. Rules which people together established as old conviction or well meant guideline. The function and ambition of this kind of art is to make this collective bedding, full of bars, prejudice and self-established areas visible.

Art wishes to expose how we usually define our playing field and after that doesn’t accept this definition. Only he who breaks the rules knows the playing field. This type of provocative art tries to redefine the playing field. Not to embrace the other playing field as the new ethical, moralistic or political reality but to show a different perspective on reality.
To make visible what in potential would also be possible.


Published in: book Festival of Arts “Grenswerk”


(c) Guido van de Wiel

Cover It Live - LiveBlogging Tool

(c) Guido van de Wiel

Escher in LEGO

Soms word je geraakt. Bijvoorbeeld doordat twee werelden die je beiden bekend zijn, op een onverwachte manier gecombineerd worden. Dat gebeurde mij toen ik de projecten van Andrew Lipson bekeek. LEGO en Escher. Beide werelden ben ik bekend mee. Nog nooit gecombineerd gezien. De ontlading die ontstaat door deze twee werelden te combineren, geeft een lekker gevoel, een bliksem in mijn borstkas. De laatste keer dat ik zo'n bliksem in mijn borstkas voelde, was toen ik dit bekeek:




En zie ook zijn website voor nog meer Escher-projecten in LEGO met uitleg van zijn kant er bij:
Escher's balcony
Escher's Belvedere
Escher's Ascending and Descending
Escher's Relativity
Escher's Waterfall


(c) Guido van de Wiel

Nieuwste teamdiagnosetool Sociomapping tegen het licht gehouden

Ongezonde teamdynamische patronen kosten organisaties handenvol geld. Sluimerende conflicten, hokjesdenken, slechte communicatie, scheef gegroeide verhoudingen: ze zorgen jaarlijks voor een grote omzet aan communicatietrainingen en teambuildingsprogramma’s. Maar hoe weten managers nu wat het team werkelijk nodig heeft om effectiever te presteren? Kan een nieuwe tool uitkomst bieden?

De meeste HR-professionals hechten aan een gedegen teamdiagnose, voordat ze daadwerkelijk interventies gaan plegen. Maar op welke manier kan deze teamdiagnose zo betrouwbaar mogelijk plaatsvinden? Momenteel vindt diagnose voornamelijk plaats door middel van intakegesprekken, de inzet van een 360 graden feedbackinstrument of persoonlijkheidsprofieltesten zoals MBTI of Managementdrives. Sinds 2010 kan er een nieuwe teamdiagnosetool aan toegevoegd worden: Sociomapping.

Wat is Sociomapping?
Sociomapping is een teamdiagnosetool waarmee op snelle en eenvoudige wijze complexe teamdynamiek letterlijk in kaart wordt gebracht. Geavanceerde software zet de ingevulde vragenlijsten van alle deelnemers om in een driedimensionaal teamlandschap. Zo wordt de effectiviteit in de huidige situatie en de gewenste situatie in beeld gebracht. Dit levert vrijwel altijd twee verschillende landschappen op, gebaseerd op de behoeften van alle teamleden. Sociomapping is in te zetten op thema’s als samenwerking, communicatie en besluitvorming.


Sociomapping is ontwikkeld in samenwerking met de Europese ruimtevaartorganisatie (ESA) om duidelijk inzicht te krijgen in de onderlinge verhoudingen binnen kosmonautenteams. Men wilde een valide methode hebben om ook op grote afstand de dynamiek in teams te kunnen bestuderen. Zodoende kon men de juiste interventies loslaten. Sindsdien wordt de methode ook toegepast in het Tsjechische leger. Het Tsjechische bedrijf QED Group heeft Sociomapping doorontwikkeld als teamdiagnosetool. Deze, inmiddels internationaal toegepaste, methode is sinds 2010 ook in Nederland op de markt. Meer info? www.outingholland.nl/sociomapping

Voor- en nadelen van deze oplossingen voor organisaties
Door interviews of een intakegesprek te houden, kunnen veel feiten naar voren komen, maar bestaat het gevaar dat er veel interpretatie, eigen oplossingsdenken en denken voor anderen insluipt: hoe te filteren en hoe te integreren tot één gezamenlijk beeld?
Bij 360 graden feedback – de naam zegt het al – staat een persoon centraal en niet het team of de effectiviteit daarvan. De feedback gaat vaak over gedragingen van een persoon en niet over de interacties die in meer of mindere mate nodig zijn om het team te ontwikkelen. De kracht van persoonlijkheidsmodellen zoals Belbin of MBTI is natuurlijk dat er gevalideerde – ofschoon tijdrovende – testen bestaan, waarmee op teamniveau gekeken kan worden of er een voldoende gevarieerde mix aan teamrollen in huis is. Maar ook hier geldt dat de insteek van een dergelijke test typisch is: het beoordelen van iemands eigen of juist andermans rol. En zo blijft juist de interactie tussen teamleden buiten beeld.
De zelfperceptie bij Sociomapping is niet alleen: hoe zie ik mezelf en hoe zie ik de ander, maar met name: hoe zie ik de relaties met elk ander, afgezet tegen de teameffectiviteit? Doordat iedereen de test invult, ontstaat er een gezamenlijke röntgenfoto van het team, die de onderlinge verhoudingen m.b.t. de effectiviteit in het team zichtbaar maakt.

Sociomapping in de praktijk
‘Ik dacht: we moeten vast allemaal veel meer communiceren, maar de antwoorden via Sociomapping waren veel fijnmaziger”. Aan het woord is Thirza Geurts van RIBW Gooi- en Vechtstreek. ‘Voor mijzelf bleek bijvoorbeeld dat ik meer met de slaapdiensten moest communiceren en juist duidelijker moest communiceren naar een aantal begeleiders toe,’ vervolgt Geurts. Op basis van deze resultaten overweegt het RIBW momenteel welke vervolginterventies zij in willen zetten om het team verder te brengen. ‘Sinds de training spreken de teamleden elkaar meer aan op gedrag. Daar hebben we naar aanleiding van de terugkoppeling goede onderlinge afspraken over gemaakt,’ aldus Geurts.

Conclusies en aanbevelingen
Sociomapping richt zich op het team als geheel en brengt de onderlinge relaties en behoeften duidelijk in beeld. Het maakt daarbij gebruik van de gegevens die deelnemers zelf hebben ingevuld en het kent een constructieve focus op versterking van alle onderlinge sociale verhoudingen. Dit gebeurt via kaarten waarop al deze teamrelaties zichtbaar worden. Dit kan verhelderend werken voor zowel teamlid als facilitator, maar kan ook confronterend zijn.
Daarnaast blijft het de kunst om de Sociomapping kaarten gezamenlijk met de deelnemers de juiste betekenis te geven. Voor teamdiagnose zijn de Sociomapping kaarten geen eindpunt, maar vormen ze een gevalideerd, zuiver beginpunt vanaf waar een teamgesprek, een aantal gerichte één-op-één-gesprekken en eventuele vervolginterventies kunnen plaatsvinden.

Ook gepubliceerd bij Management Platform. Zie hier

(c) Guido van de Wiel

Let's Do It Yourself... Together

Working 2.0 facilitated non-location-based working. By now, that has already been superseded for the most part. The latest trend: working location-based temporarily at any time.

There was a time where people traveled to their office, company or institute because that was where they worked. It is a legacy of the Industrial Revolution, where the actual work had to be done in, at and around the factory. We still tend to get stuck thinking in 1.0-para­digms: we are programmed to work fixed hours (nine to five) and because of that we still deal with morning and evening rush on a regular basis.
Working 2.0 brought comfort to a knowledge-intensive society: it offered the chance to work everywhere, time as well as location-based. Especially at home. We realized a company was not a factory anymore.
We figured that knowledge could also be dis­tributed from the home. For companies this meant a substantial increase in efficiency.
Non-location-based working is already past its prime, though. The latest trend is working location-based temporarily at different points in time. We no longer need to work at desig­nated spots, let alone business parks, but we can be hip and cool and work at any fancy spot at any given time. Thanks to modern technology, we can improvise meetings any­where. This trend allows us to physically meet in different setups and make-ups and actively shape these temporary meetings.
Working 2.0 facilitated location-based working(2nd column. The current rise of mobile Internet enables a new way of meeting.
The fact that people have more and more ways to find out which members from their network are where, online as well as in real-time, allows for a much more casual way of meeting physically.

Buzzing

Programs like Foursquare show users an overview of people in their network that are physically close, in order for collaborations to be struck up at that particular place at that particular time. Unlike at the office, however, these temporary physical collaborations can occur in the pub one evening, during the day at a beach bar, in the morning at the docks or at a sports event late at night. Because ever more information is being exchanged on everyone’s whereabouts, events can spring from buzzing and personal drive without any prior planning.
Whenever someone notices several people with a common interest are close by, they can try and set up a meeting or expand the group. There is no need for a single leader or coordinator, for the power of initiative can be combined. This way, human swarms are cre­ated that can become groups, events, fairs, barters, get-togethers or gatherings in which people answer questions or solve issues, exchange ideas, plan things or just casually meet because of a shared interest. To this end, Groundcrew software could be used for example.

Only a couple of years ago, "Where are you?" was the one sentence that was heard at the start of every mobile phone conversation. The question was often posed as a problem. Everyone felt the same: "We cannot start without you here". The latest trend sees "Where are you?" being rapidly replaced with the more constructive message: "We are here, and I see you are close. Will you join us?" Fresh collaborations arise spontaneously,
but are always based on visible opportunities: "I have quality X and person Y right here. That presents us with an opportunity, because it means I can achieve this and this for project Z."


Click to enlarge



Constructive
The next trend shows that not only is it worth being able to pinpoint everyone who is near (which has a slight Big-Brother feel to it, I must admit, but that knowing someone's exact position becomes more rewarding as users share more about themselves: their status, their profile, their background.
By using applications that inform users of who is available, who is fully booked, who has time to see friends, and who is available at a specific time slot for a specific area of interest, meetings and real-time events canbe started up more easily and will be more reliable. The term "hotspot" will become cur­rent again. It helps knowing people's fields of interests and expertise. Today we tag our pictures, websites and music with titles such as Ski Trip, My Favorites or 80s Rock, but in the future we will be tagging ourselves more still. Increasingly, people and employees will be walking around as tagged beings. My tags would read: writing coach, futurist, father, first-aider, pianist, but also Prince enthusiast,
Keane enthusiast, loves movie As it is in Heaven, enjoys spareribs.
Future meetings can start discussing com­mon interests right away, and walking into
a post office everyone will soon receive of­fers streamed to their mobile phones for live concerts selected specifically for them after scanning their tags and personal profile.
Information on where to find the best spare ribs in Deventer will find me: I will not have to go and look for it.

Points of interest regarding this trend
• More and more locations will anticipate this trend. They will create virtual message boards to show who is near. They will strive to be your and your colleagues, temporary work­space 3.0 as often as possible. Atmosphere, experience and accessibility will become ever more important assets.
• Application and software builders need to realize that the need for temporary localiza­tion is increasing. Sites need to be accessible for mobile devices. Free services will take over paid ones.
• In the near future, managing work will be based on "invite information" rather than inside information, and go from "prior localization" to "localization on the spot". Increasingly, tactical and strategic assessments will be done(partly based on the question: "Who is available right now and what can we gain from that?"
Semi-public localization combined with ex­tensive profile information and status reports make for a high degree of freedom regarding our connections. Technology can thus help us to shape our freedom as well as our connec­tions. Behold the future of our interconnected world.

Guido J.L. van de Wiel
Innovations and Organizational Consultant
www.wheelproductions.nl

Published in trendwatchersmagazine Second Sight 07/2010

(c) Guido van de Wiel

Peiling 2.0: de zwevende kiezer gepinpoint

Wat zeggen de huidige peilingen van Synovate of Maurice de Hond nu precies? Een partij stijgt in de peilingen of een partij zakt in de peilingen. That's it. Door twee simpele toevoegingen komt er veel meer informatie vrij die veel eerdere en veel betere voorspellingen mogelijk maken.

Toevoeging 1: zwevende en klevende kiezers
Zou het niet waardevol zijn om in de enquete niet alleen de vraag op te nemen op wie iemand zou stemmen, maar ook hoe zwevend of klevend zijn stem is. Hoe zeker het is dat diegene op die partij zal stemmen. De verhouding zwevende en klevende kiezers komt zo aan het licht. In de peiling 2.0 komt niet alleen een zetelverdeling voor, maar wordt ook per partij de verhouding klevend-zwevend genoemd. Neem de zetels van de VVD. Het is een wereld van verschil om 36 zetels in een verhouding klevend-zwevend te hebben van 60-40 dan in een verhouding 30-70. En het zegt meer als in de peiling blijkt dat de PVVD bijvoorbeeld 2 zetels staat maar in een verhouding 80-20, dus met 80% klevende kiezers. Daarmee krijg je in beeld wat de trouwe aanhang is en waar nog grote verschuivingen kunnen optreden.



Toevoeging 2: zwevende en zwiepende kiezers
Dan is er nog de toegevoegde vraag: "Zijn er nog andere partijen waarop u denkt te stemmen. Welke zijn dat?" Op die manier kunnen de zwevende kiezers in clusters geplaatst worden . Een stem voor GroenLinks of PvdA is in ieder geval een stem voor links. Een stem voor VVD of PVV zijn hoe dan ook rechts. Een zwevende kiezer die zowel op SP als PVV kan stemmen, noemen we vanaf nu de zwiepende kiezer. Door het percentage zwiepende kiezers in beeld te krijgen, zijn mogelijke verrassingen op het politieke speelveld beter in beeld te brengen.

Peiling 2.0: zetels en zweefgegevens
Door de verhouding klevend-zwevend en zwevend-zwiepend te kennen, kunnen partijen beter hun potentieel bepalen, krijgen kiezers meer inzicht in hun omgeving, kunnen analisten via clusters betere voorspellingen doen en zijn politieke aardverschuivingen beter te voorspellen en de kans daarop nauwkeurig vast te stellen. Ook kan in een veel vroeger stadium de trend van zetelafbraak of zetelopbouw vast worden gesteld. Stel dat PVV stemmen verliest en gaat afkalven. Dan zal waarschijnlijk eerst het aantal klevende kiezers zwevend worden en pas in een volgende fase zal het aantal zetels ook daadwerkelijk minder worden. Doordat ze pas later in het proces ook daadwerkelijk op een andere partij gaan kiezen. Maar eerst zijn de zwevend geworden. Waardevol voor partijen, analisten en kiezers.
Deze zweefgegevens kunnen voor wie dat wil als politieke TomTom fungeren.

Welk onderzoeksbureau pakt de handschoen op?


(c) Guido van de Wiel

75 Books Every Writer Should Read

- Overgenomen van Online Universities -

Whether you want to make writing your career or just want to know how to improve your writing so that you can pass your college courses, there is plenty of reading material out there to help you get inspired and hone your skills. Here’s a collection of titles that will instruct you on just about every aspect of writing, from the basics of grammar to marketing your completed novel, with some incredibly helpful tips from well-known writers themselves as well.

Writing Basics

These books address things like structure, plot, descriptions and other basic elements of any story.

1. The Power of Myth by Joseph Campbell and Bill Moyers: You can improve the quality of your writing by adding a mythical quality to them with advice and insight from this book.
2. Writer’s Journey: Mythic Structure for Writers by Christopher Vogler: Whether you agree with the ideas in this book or not, you’ll find it a useful and informative read for writing.
3. Word Painting: A Guide to Write More Descriptively by Rebecca McClanahan: Get some pointers that will help you make your settings and characters come alive from this book.
4. Simple & Direct by Jacques Barzun: Barzun says that his purpose in writing this book was to "resensitize the mind to words" and he does this through a variety of helpful lessons on grammar, word usage and writing that are sure to make your writing better, or at least more thoughtful.
5. Plot & Structure by James Scott Bell: This book will help you create plots that will draw readers in and make your work more powerful.
6. Elements of Writing Fiction: Characters & Viewpoint by Orson Scott Card: Check out this engaging book for a little guidance on creating more believable and fully developed characters.
7. Between the Lines by Jessica Morrell: In this book you’ll learn how to craft a cohesive and layered story through the use of suspense, transitions and more.

Advice from Authors

Who better to give advice on writing than those who have made a name for themselves doing it? These books offer some insights on the craft from those who know it best.

8. On Writing: A Memoir of the Craft by Stephen King: This is widely regarded as one of the best books for any aspiring author to read. Why? King’s book divides it’s time between being an instructional manual for writers and a richly engaging memoir that serves as a great example of how to write and write well.
9. Letters to a Young Novelist by Mario Vargas Llosa: Readers will not find a true instructional manual on writing in this book, but instead a thoughtful exploration on the the way writing itself works and how it can change or enrich a life.
10. Zen in the Art of Writing: Releasing the Creative Genius Within You by Ray Bradbury: Many are familiar with sci-fi author Ray Bradbury. In this book of essays he gives his thoughts on the literary and commercial aspects of writing as well as providing motivation for the aspiring writer out there.
11. Ron Carlson Writes a Story by Ron Carlson: Ron Carlson is often called the "master of the short story," and in this book he shares his process for creating one of these short masterpieces.
12. The Faith of a Writer: Life, Craft, Art by Joyce Carol Oates: Containing twelve essays and an interview, this book delves into the deeper issues of writing, like inspiration, faith, and failure.
13. On Being a Writer by Bill Strickland: This book is a collection of thirty-one interviews from Writer’s Digest exploring the work and process of literary greats like Hemingway and Faulkner.
14. The Best Writing on Writing by Jack Heffron: Check out this multi-volume series to hear advice, recollections and stories from authors both famous and more obscure.
15. On Writers and Writing by John Gardner: In his time, Gardner was considered one of the best teachers of writing. In this book you’ll be able to read some of his best essays and reviews.
16. Art Objects: Essays on Ecstasy and Effrontery by Jeanette Winterson: This collection of essays touches on everything from how to look at a painting to how to keep personal and professional lives separate.
17. Everything I Know About Writing by John Marsden: Writer John Marsden shares his experience and expertise on writing in this book.
18. Lessons from a Lifetime of Writing: A Novelist Looks at His Craft by David Morrell: Morrell wrote the book that inspired the film Rambo, but he is just as well-versed in classic lit as popular fiction. In this book he’ll explain how to navigate some of the basic elements of writing a great book.
19. The Believer Book of Writers Talking to Writers by Vendela Vida: This book is a collection of conversations between writers and their mentors, offering insights into their processes and a whole lot more.
20. How I Write: Secrets of a Bestselling Author by Janet Evanovitch: Get a behind-the-scenes look at how this author constructs her novels about the intrepid bounty hunter Stephanie Plum in this book.

Improving Your Writing

Use the information in these books to hone your writing skills.

21. Writing Down the Bones: Freeing the Writer Within by Natalie Goldberg: This easy-to-read book will offer you some tips on writing as well as often entertaining comparisons and insights on the craft.
22. Bird by Bird: Some Instructions on Writing and Life by Anne Lamott: Check out this instructional book to get help creating your work from the first drafts to the final publication.
23. The 10% Solution by Ken Rand: This book helps guide writers through many of the areas of writing that cause them trouble and keep them frustrated.
24. Writing Fiction: A Guide to Narrative Craft by Janet Burroway, Elizabeth Stuckey-French and Ned Stuckey-French: Burroway’s book is one of the most widely read and respected books on writing fiction, and in it writers will find tips on everything from creativity to tone.
25. The Artful Edit: On the Practice of Editing Yourself by Susan Bell: There are few things more helpful to improving writing than good editing, and this book is full of tips to help you tackle scaling back and refining your own work.
26. Writing Magic: Creating Stories That Fly by Gail Carson Levine: Are your stories lacking that certain something? Get some tips on finding the missing ingredient from this book.
27. Edit Yourself : A Manual for Everyone Who Works With Words by Bruce Clifford Ross-Larson: No matter what kind of writing you do, you’ll find tips on trimming the fat in this book.
28. Keys to Great Writing by Stephen Wilbers: This basic guide will help you improve all aspects of your writing with lessons writers at any level can use.
29. The Classic Guide to Better Writing: Step-by-Step Techniques and Exercises to Write Simply, Clearly and Correctly by Rudolf Franz Flesch: This guidebook will help you work on organization, grammar, spelling, voice and more.

Grammar

Whether you struggle with grammar or just want to learn to master it better, these books are great reads and reference tools.

30. Woe Is I: The Grammarphobe’s Guide to Better English in Plain English by Patricia T. O’ Conner: O’ Conner is an editor at the New York Times Book Review and gives a witty and fun take on the often boring subject of grammar in this book.
31. A Dash of Style: The Art and Mastery of Punctuation by Noah Lukeman: If you struggle to know when to use a semicolon or a colon, this book can help you conquer any form of punctuation.
32. Punctuation for Writers: A Thorough Primer For Writers Of Fiction And Essays by Harvey Stanbrough: Make sure your work is free from any major punctuation errors by referencing and reading this text.
33. Eats, Shoots & Leaves: The Zero Tolerance Approach to Punctuation by Lynn Truss: Where you choose to place a comma can make a big difference in the meaning of a phrase, as this fun grammar and punctuation manual will show.
34. Grammatically Correct by Anne Stilman: This book will help you resolve some of the most common issues with grammar, spelling and punctuation.
35. The Grouchy Grammarian: A How-Not-To Guide to the 47 Most Common Mistakes in English Made by Journalists, Broadcasters, and Others Who Should Know Better by Thomas Parrish: If you stink at using grammar correctly, then you’re not alone. This book shows you how to avoid making these common mistakes so you can sound smarter and write better.
36. The Pen Commandments by Steven Frank: This book will make learning the rules of the English language fun, interesting and maybe even funny.

Reference Books

Keep these books on hand to ensure your writing is mastering the basics like spelling, formatting, word use and more.

37. The Elements of Style by William Strunk, Jr., and E.B.White: This book is a must-have for anyone who writes, as it has been the standard model for proper English style for decades.
38. Writing With Style: Conversations on the Art of Writing by John Trimble: Here you’ll find many of the same writing tips contained in The Elements of Style but in a more accessible and lively format.
39. Writing Fiction: A Practical Guide from New York’s Acclaimed Creative Writing School by Brett Norris: This guide will help you go from idea to finished product with lessons that writers at any stage can employ.
40. How Not To Say What You Mean: A Dictionary of Euphemisms by R. W. Holder: Whether you’re trying to dodge using less attractive terms or just want to get creative with the English language, this book can help.
41. 1000 Most Important Words by Norman W. Schur: Improve your vocabulary with this collection of great words and intriguing dictionary definitions.
42. Dewdroppers, Waldos, and Slackers: A Decade-by-Decade Guide to the Vanishing Vocabulary of the 20th Century by Rosemarie Ostler: Those who like to set their stories in times past can get a quick reference for older slang and now defunct English words in this book.
43. The Writer’s Art by James J. Kilpatrick: Check out this book for some pretty essential tips on using the English language wisely.

Writing as a Career

If you’re looking to make a career out of writing, these books can be a big help in getting you there.

44. Telling Lies for Fun & Profit: A Manual for Fiction Writers by Lawrence Block: This book offers plenty of advice for those who want to write better and get their work published.
45. Making a Literary Life by Carolyn See: Read this book to learn how to look at writing not only as a job, but as a lifestyle.
46. Writing the Breakout Novel by Donald Maass: Get some advice from this literary agent on how to create a novel that will help you stand out from the crowd.
47. The Forest for the Trees: An Editor’s Advice to Writers by Betsy Lerner: Learn what editors are looking for when it comes to actually getting your work read and possibly even published from this book.
48. The First Five Pages: A Writer’s Guide to Staying Out of the Rejection Pile by Noah Lukeman: Thousands of novels are submitted to publishers each year, but the vast majority of these will not be published. Learn how you can tweak your writing to give it a fighting chance in this book from literary agent Noah Lukeman.
49. The Fire in Fiction: Passion, Purpose and Techniques to Make Your Novel Great by Donald Maass: Learn what makes published authors’ stories so "hot" and what you may be doing that’s making yours, well, not.
50. Dare to be a Great Writer: 329 Keys to Powerful Fiction by Leonard Bishop: This book will teach you to write fiction that’s not just good but also sellable.
51. Sometimes the Magic Works: Lessons from a Writing Life by Terry Brooks: Check out this book from author Terry Brooks to get insight into the publishing industry and the process of writing.
52. The Marshall Plan Workbook: Writing Your Novel from Start to Finish by Evan Marshall: If you need a little push to get yourself into the swing of writing your novel, then this workbook could be a great motivational tool.
53. How To Grow A Novel: The Most Common Mistakes Writers Make and How to Overcome Them by Sol Stein: This book will guide you through the process and the necessary elements of creating an engaging novel.
54. How To Be Your Own Literary Agent by Richard Curtis: If you’re not quite ready to make the commitment to a literary agent, you can still ensure you don’t get swindled by reading this book.
55. The Well-Fed Writer: Financial Self-Sufficiency as a Freelance Writer in Six Months or Less by Peter Bowerman: Those hoping to work as freelancers can get advice on finding work and making freelancing a steady paying gig in this book.

Genre or Format Specific

These books focus on particular genres like science fiction or mystery or specific types of writing like poetry and nonfiction.

56. How to Write Science Fiction and Fantasy by Orson Scott Card: This Hugo Award winning book will guide you through the ins and outs of creating compelling and believable sci-fi stories.
57. Writing Mysteries: A Handbook by the Mystery Writers of America by Jan Burke: If mysteries are more your thing, you can learn how to construct plots, characters and build suspense in this book.
58. On Writing Well: The Classic Guide to Writing Nonfiction by William K. Zinsser: Those who prefer writing and reading non-fiction will find a wealth of helpful information in this guidebook.
59. The Poet and the Poem by Judson Jerome: This book will teach you the basics of poetry from diction to verse forms.
60. The Language of Life by Bill Moyers: This book offers a series of discussions with thirty-four American poets, offering inspiration and insight into what makes poetry great.
61. The Art of the Personal Essay: An Anthology from the Classical Era to the Present by Philip Lopate: This book contains seventy-five personal essays from an incredibly diverse spectrum of writers. It can be a great way to learn about the changes in the medium and how to develop your own essay style.

Classics

These classic books on writing, writers and creativity will get you inspired to write more.

62. A Moveable Feast by Ernest Hemingway: Published posthumously, this book details the time Hemingway spent in Paris along with other literary greats, like Fitzgerald, as well as insights into the psyche of the artist himself.
63. Portrait of the Artist as a Young Man by James Joyce: This fictional account of the life of Joyce is not only a good read but an interesting insight into the events that shaped the life of one of the world’s most acclaimed authors.
64. Poetics by Aristotle: This ancient Greek text is all about constructing the perfect tragic drama, but offers invaluable insights into the essentials of any genre of writing.
65. Walden by Henry David Thoreau: Check out this book to learn what it means to disconnect from society and focus on nature. Thoreau’s lessons on simplicity can be applied to the art of writing as well, where less can often say more.

Creativity and Motivation

Get some tips and advice on finding your creative spark and getting motivated to finally write your own book, essay, or short story.

66. The Writer’s Idea Book by Jack Heffron: If you’re struggling with writer’s block, give this inspirational and educational book a read to get some ideas on how to move forward.
67. Writing With Power: Techniques for Mastering the Writing Process by Peter Elbow: No matter how you like to write, this book contains a guide to help you get motivated and move through the process from beginning to end.
68. How To Think Like Leonardo Da Vinci: Seven Steps to Genius Every Day by Michael Gelb: The aim of this book is to help you reach into your brain and find untapped reserves of intelligence, creativity and ability so you can unlock your own inner genius.
69. The Write Time: 366 Exercises to Fulfill Your Writing Life by Robert Yehling: In this book you’ll find writing exercises, motivational quotes and loads of resources to help you get writing.
70. The War of Art: Break Through the Blocks and Win Your Inner Creative Battles by Steven Pressfield: Novelist Steven Pressfield offers his advice to help writers (or other creative types) break through their creative barriers and get inspired.
71. Keeping a Journal You Love by Sheila Bender: In this book you’ll find journal entries from 15 poets and writers as well as their own explanations of these entries. Aspiring writers can use the book as a guide to creating a useful and productive journal of their own.
72. The Right to Write: An Invitation and Initiation into the Writing Life by Julia Cameron: The essays contained in this book detail the drive to create and the many tasks of everyday life that often stand in the way as well as pointers on getting yourself to work in spite of them.
73. Room to Write by Bonni Goldberg: Each of the writing lessons in this manual are a page long, offering you numerous but succinct opportunities to kick your writing up a notch.
74. Writers Dreaming: 26 Writers Talk About Their Dreams and the Creative Process by Naomi Epel: Read this book to hear well-known authors talk about the role dreams play in their work and how they inspire their creativity.
75. Writing Begins with the Breath: Embodying Your Authentic Voice by Laraine Herring: Learn how to connect with your inner voice and become a more fully-realized creative person through the lessons in this book.

Het originele artikel is te vinden op: http://www.onlineuniversities.com/blog/2010/01/75-books-every-writer-should-read


(c) Guido van de Wiel

LiveScribe Pen: slimme pen

De LiveScribe pen is een hele slimme pen. Hij neemt het interview, de conferentie, het college, het acquisitiegesprek op als audiofile. Tegelijkertijd maak je aantekeningen op speciaal papier met een hele fijne rasterstructuur. Als je eenmaal thuis wilt weten wat er precies gezegd werd op het moment dat jij een specifieke aantekening maakte, druk je met je LiveScribe-pen daar op je aantekeningenblok en de audiofile speelt precies die plek in de tijd af.

Zo biedt het rasterpapier nog meer moois: een calculator op het papier voorgedrukt, vooruitspoelen, stoppen onderaan elke pagina, etc.

Je wijst het aan en de techniek doet het werk. Lekker makkelijk.




(c) Guido van de Wiel

---
Reactie:
Goulmy zei...

En niet te vergeten je kan ook de opgenomen gesprekken en geschreven notities delen met andere mensen via de portal van Livescribe.

Veel plezier met je pen,
SchrijfOpShop.nl

26 april 2010 02:04

Teambuilding: Marshmallow Challenge

Op TED-talk is deze werkvorm te vinden. Benodigdheden: 20 x droge spaghetti, tape, touw, 1 marshmallow, 18 minuten, 4 personen per team. The Marshmallow Challenge.
Leuke werkvorm. Saillant en grappig detail: kleuters presteren beter dan managers, CEO's, lawyers en Business School students. Tom Wujec geeft ook aan waarom.



Zie ook: www.marshmallowchallenge.com

(c) Guido van de Wiel

Eyjafjallajökull

Eyjafjallajökull. Precies zo klinkt het als mijn zoon van 2 jr oud "Eigenlijk flauwekul" zegt.





(c) Guido van de Wiel

Treurnis

Bloemetje toont treurigheid van het verzorgingstehuis waar ik het aantrof... #treurnis #verwelkt #watersnoodramp



(c) Guido van de Wiel

Op weg naar de ideale organisatie

Hoe kan het dat veel werknemers in hun dagelijks werk stug en slaafs opereren, terwijl ze in hun vrije tijd gepassioneerd een zaalvoetbalteam leiden of andere verantwoordelijkheden op zich nemen? Wat maakt dat iemand gepassioneerd raakt en blijft, leiderschap toont, visie ontwikkelt, steun geeft? Trends op weg naar een ideale organisatie.


1 - Connectie in plaats van hiërarchie:
wie piramides bouwt, kweekt mummies
De piramidale organisatie heeft zijn langste tijd gehad. In een ratrace naar de top waar plaats is voor steeds minder mensen, neemt de motivatie af. Wie wil groeien in een piramide krijgt een punthoofd. In een ideale organisatie gaat het niet om de hiërarchische positie, maar om de mate van connectedness. Cruciaal is niet langer het ‘bezit’ van mensen en goederen, maar de toegang die iemand tot mensen en goederen heeft.

2 - Koppel uitvoering en beleid in functies:
wie denkt, die doet ook (en vice versa)
Wie verantwoordelijk is voor de uitvoering, dient ook verantwoordelijk te zijn voor het beleid daaromtrent. Veel managers of beleidsmaker s zijn te ver losgezongen van de inhoud van de professional. Managers behandelen professionals veel te vaak als kleuters. Professionals kunnen hun zaakjes prima onderling regelen. Niet voor niets geldt dat vakmanschap meesterschap is. Dat was in de tijd van de gilden al zo. Het ambacht dient in ere hersteld en denken en doen dient opnieuw verbonden te worden in functies en rollen.

3 - Van autoritair leiderschap naar dienend leiderschap:
How can I help you?
Wie autoritair leiderschap wil vertonen, neme een hond. In een organisatie waar de professional en het ambacht opnieuw op een voetstuk staan, blijft een serviele rol voor de manager over. Deze leiders leggen zo weinig mogelijk vast en maken zo veel mogelijk los.

De leider moet het de professionals mogelijk maken om uit te blinken. Hij stelt de vraag: Wat kan ik doen om jou te laten excelleren? Trouwens, wanneer hebt u voor het laatst een vraag gesteld over wat een ander in uw organisatie nodig heeft?

4 - Van cijfers naar waarden:
scorebordmanagement voorbij
Veel organisaties zijn kwijtgeraakt waar het hun bij de oprichting om te doen was. Ooit viel de organisatie samen met een droom. Er was iets wat de ondernemer of oprichter aan de wereld wilde toevoegen. Er was een behoefte bij een klant. Velen zijn het contact met die ontstaanskant of de klant kwijtgeraakt. Vele bedrijven staren zich blind op omzet, cijfers, maar vergeten soms te kijken naar de waarden. Wat was nu ook alweer werkelijk belangrijk? Waar deden we het voor? In een ideale organisatie weten we niet alleen de prijs van alles, maar ook de waarde van iets. Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen is in een Ideale Organisatie geen imagobuilder, maar een fundamentele bestaansreden.

5 - Van organisatie naar organisering:
ceci n’est pas une organisation
Het is fout om te denken dat een organisatie een vaste locatie zou moeten hebben. Of vast personeel. Of vaste werktijden. Dat er überhaupt een pand aan te pas moet komen om een organisatie te zijn. Of visitekaartjes. Al deze denkbeelden stammen nog uit het industriële tijdperk, waarin er een fabriek was of een fysieke lopende band. Status wordt niet meer ontleend aan de grootte van de leaseauto of de hoogte van het gebouw. Flexibiliteit, aanpassingsvermogen en agility zijn de nieuwe neodarwinistische uitgangspunten. Het gaat om de kracht om te kunnen organiseren. De organisatie van de toekomst is een werkwoord. Het draait om het organiseren zelf. Oftewel, van een organisatie naar een organisering (zie ook trend 10).

6 - Omarm de nieuwe generatie:
Generatie Y als Y van Columbus
Jonge talenten zijn niet meer te binden en te boeien met geld, maar verwachten tegelijkertijd wel een goed salaris. Ze schromen niet om heilige huisjes in organisaties aan de kaak te stellen. Authentiek zijn, persoonlijke ontwikkeling en zinvol bezig zijn staan hoog in hun vaandel. Zo is juist deze aanstormende generatie de aangewezen groep om bureaucratische bolwerken te ontmantelen en de logheid van hiërarchische molochs bloot te leggen.

Generatie Y begrijpt als geen ander dat er zonder marketingbudget wel degelijk een buzz op gang te brengen is. Zij zijn al guerrilla-marketeer, zij regisseren al op YouTube, zijn al journalist en opiniemaker op blog en Twitter, hebben vaak al toegang tot een netwerk waar huidige organisaties alleen maar van kunnen dromen.

7 - Van Human Resources naar Humans:
van poppetjes naar mensen
De ideale organisatie bestaat uit gezichten. Uit mensen. Het begrip Human Resource kan aan de wilgen worden gehangen. Een organisatie bestaat uit Human Sources of eigenlijk gewoon uit Humans. Organisaties zijn mensenwerk. Van mensen met ieder hun eigen bron en oorsprong. De ideale organisatie geeft het merk IK alle ruimte. Een anoniem callcenter legt het af tegen een persoonlijk gesprek. De nieuwe vorm van klantenservice begint bij het noemen van je naam, het geven van je nummer en het regelen van een oplossing. Klantenservice is er niet langer een anonieme black box, een helpdesk wordt niet langer anoniem bestierd. In een moderne organisatie zien we elkaar. Als in: Ubuntu. De nieuwe zakelijkheid is van een ongekende zachtheid. De nieuwe zakelijkheid is ProPer: Professioneel en Persoonlijk.

8 - Van ophaalbrug tot bruggen bouwen:
ik verbind, dus ik besta
Grote issues op het gebied van zorg, welzijn, onderwijs, economie , ecologie et cetera zijn niet meer met één partij op te lossen. Het zijn niet langer one party issues (in tegenstelling tot het bestaan in de politiek van de one issue party). Alleen daarom is het al van belang dat de ideale organisatie zich niet alleen op de eigen entiteit richt, maar een bredere blik houdt. De ideale organisatie heeft geen slotgracht en ophaalbrug, maar is een bruggenbouwer tussen stakeholders en verschillende organisaties. Ook voor open innovatie is het nodig om door de barrières heen te breken en samenwerking over eilandjes heen op te bouwen. Innovatie ontstaat pas waar verschillende domeinen gekoppeld raken.

9 - Work-life balance is onzin:
privé is werk en werk is privé
De scheiding tussen privéleven en werk zal verder verdwijnen. Wat is er immers aan de hand als iemand privé probeert te weren wat hem of haar veertig uur per week bezighoudt? Werktijden veranderen. We zijn productief als we productief willen zijn en niet omdat de prikklok tikt. Inspiratie laat zich niet knevelen van negen tot vijf. De tweedeling werk en privé raakt achterhaald. Wie deze scheiding handhaaft, heeft waarschijnlijk op een van de twee gebieden een probleem. Waarom zou iemand die scheiding anders willen aanbrengen?

Grenzen vergruizen, maar begrenzen blijft. Die begrenzing wordt echter een veel persoonlijker vraagstuk. De paradox hierin luidt dat niemand bereikbaar en niemand onbereikbaar hoeft te zijn. De balansvraag verandert in een dieptevraag: is iemand voldoende met de juiste zinvolle zaken bezig? In dit digitale tijdperk wordt de scheiding tussen werk- en privétijd steeds schimmiger.

10 - Social media en techniek:
wat mogelijk is, gebeurt al
De ontwikkeling van sociale media maakt bovenstaande ontwikkelingen mede mogelijk. Door sociale media wordt werken niet technischer, maar wordt het gemakkelijker. We overbruggen tijd en ruimte met Twitter. Google helpt ons om snel trends te doorzien, MSN wordt tot hulplijn en via crowdsourcing komen nieuwe ideeën bovendrijven. Ideeën en presentaties kunnen worden gedeeld. Wat veel en vaak geretweet wordt, is van waarde. Er is geen information overload. Hooguit is er sprake van Filter Failure. Er is geen copyright meer, maar copyleft. Opgepotte kennis gaat stinken. Delen is vermenigvuldigen.

Deze tien trends zijn in volle gang. Er bestaan ook al heel veel ideale organisaties. Maar we zien ze niet meteen. Ze staan niet in de file. Ze gaan niet naar een kantoor. Maar ze realiseren op dit moment , terwijl u dit leest – via iPhone, Skype en gmail – hun idealen. <<<

Dit artikel is eerder in het april-nummer 2010 (uitgave 20/ jrg 2) van Second Sight gepubliceerd. Tevens op de websites www.secondsight.nl, www.managementplatform.nl en www.managementsite.nl

(c) Guido van de Wiel

Van emancipatie naar mancipatie...

Staan Wouter Bos en Camiel Eurlings aan de wieg van de vierde Feministische Golf? Na drie Feministische Golven, aangevoerd door vrouwen, is het nu tijd om de emancipatoire waarden op te gaan eisen. Door mannen.

De Eerste Feministische Golf (vanaf 1870) was gericht op het verwerven van vrouwenkiesrecht en de toelating van vrouwen tot het universitair onderwijs.

De Tweede Feministische Golf in de jaren zestig, zeventig en tachtig was gericht op het doorbreken van het huisvrouwensyndroom, het verkrijgen van economische zelfstandigheid en het doorbreken van het glazen plafond.

De Derde Feministische Golf staat in het licht van de achterstelling van etnisch-culturele minderheden en dubbel gemarginaliseerde groepen, zoals gekleurde vrouwen, of vrouwen die tegelijkertijd bijvoorbeeld allochtoon, lesbienne, of gehandicapt zijn.

Nu nemen mannen stelling om de rechten die al eeuwenlang zo vanzelfsprekend die van de vrouw zijn zich toe te eigenen. In zekere zin is deze Vierde Feministische Golf de tegenbeweging van de Tweede Feministische Golf: terwijl vrouwen via de Tweede Feministische Golf erop uit waren om het traditionele domein van de man te veroveren, doen in deze Vierde Golf mannen juist een poging om het traditionele domein van de vrouw te veroveren. Dat de mannen hierbij vijftig, veertig, dertig jaar achterlopen op de vrouwen, zal de meeste vrouwen niet verwonderen. Zij weten dat het typisch traditioneel mannelijk is om fouten niet toe te geven en een ingeslagen koers niet snel te veranderen. Nu staan deze voormalige ‘denkfouten op pootjes’ klaar om hun commerciële managementtaken over te dragen, hun stropdas om te ruilen voor een keukenschort, hun geldingsdrang in te wisselen voor gezinsaandacht en mindfullness en hun leasebak in te leveren voor een fiets met fietsbak om toch drie jonge kinderen mee de stad in te kunnen nemen.


De Vierde Feministische Golf, door de auteur dezes ook wel Mancipatie genoemd is als volgt tegenover de Tweede Feministische Golf te plaatsen:

Tweede Feministische Golf vs Vierde Feministische Golf/ Mancipatie
- Doorbreking van het huisvrouwensyndroom vs recht op het vormgeven van huisman
- Seksuele bevrijding vs recht op emoties (emotionele bevrijding)
- Economische zelfstandigheid vs recht op economische afhankelijkheid
- Herverdeling van zorgtaken vs recht op zorgtaken
- Doorbreking van het zgn. glazen plafond vs recht op glazen plafond tijdens arbeidscarrières
- Verovering van politieke macht vs recht om geen politieke spelletjes te spelen.


Pas als deze Vierde Feministische Golf zich doorzet, kan de Tweede Feministische Golf gecompleteerd worden. Mannen en vrouwen blijven immers afhankelijk van elkaar. De macht om de Mancipatieslag te volbrengen ligt toch weer bij mannen. En ironisch genoeg ook juist toch bij politici als Wouter Bos en Camiel Eurlings.

Ook gepubliceerd op blog van www.secondsight.nl
Zie: http://www.secondsight.nl/page/19799/nl

En gepubliceerd op http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=2212

(c) Guido van de Wiel

Brandende Pen 2010 voor Jos Jansen

De Brandende Pen 2010, een prijs van het tijdschrift Lava voor het beste Nederlandse korte verhaal, gaat naar Jos Jansen uit Apeldoorn. Hij ontvangt de onderscheiding voor zijn verhaal Ockham’s scheermes.
Lava organiseert de schrijfwedstrijd sinds 2006, met als doel de belangstelling voor het Nederlandse korte verhaal te stimuleren. Voor het eerst in drie jaar ging de prijs niet naar een Vlaamse auteur. Eerder won onder meer Jan Aelberts de prijs.
De jury bestond dit jaar uit Parool-recensent en schrijver Arie Storm, Meulenhoff-redacteur Bart Kraamer en schrijver Martijn Knol. Overige auteurs op de shortlist waren onder meer cabaretier Ronald Goedemondt, Guido van de Wiel en Maarten Inghels. De redactie van Lava, initiatiefnemer van de Brandende Pen, moest ruim vierhonderd inzendingen verwerken. De beste twaalf verhalen zijn gepubliceerd in het nieuwe nummer van Lava. (DL)

Bron: http://papierenman.blogspot.com/2010/02/brandende-pen-2010-voor-jos-jansen.html

(c) Guido van de Wiel

Power to the people

Onder het motto "1.052 mensen voor je aan het werk en ze geen van allen kennen" schrijft Erwin Blom een helder en kort artikel op zijn site. Het maakt inzichtelijk hoe crowdsourcing niet alleen kan dienen voor input, maar ook voor kwaliteitsbewaking. Het artikel gaat kort in op:

1) het inzetten van de crowd om een clip te maken

2) het inzetten van diezelfde crowd om de kwaliteit ervan te laten bewaken.


Zie: artikel Erwin Blom

(c) Guido van de Wiel

Georges Perecs La Disparition nu ook in het Japans vertaald

Er is een Japanse vertaling verschenen van Georges Perecs La Disparition. De vertaler is Shuichiro SHIOTSUKA. Hij heeft de klinker i weggehaald als meest voorkomende "klinker" in het Japans. Of beter gezegd: alle syllabes die de klinker i (I, Ki, Si, Ti, Ni, Hi, Mi, Ri, Wi) bevatten heeft hij uit de tekst verbannen.

Extra moeilijkheid is het gegeven dat de Japanse taal is opgebouwd rondom drie systemen (twee syllabische systemen en een systeem van getekende karakters, oftewel ideogrammen). Elk ideogram heeft ook weer meerdere uitspraken en betekenissen, afhankelijk van de context.




Bron: Liste Perec

(c) Guido van de Wiel

Guido van de Wiel genomineerd voor De Brandende Pen 2010

Op de vijfde verjaardag van mijn dochter heeft de redactie van Lava ook een kadootje voor mij. Ik ontvang een e-mail waaruit blijkt dat mijn korte verhaal 'Verlies nemen' genomineerd is voor de Nederlandse literatuurprijs voor het korte verhaal, te weten 'De Brandende Pen'.
Het verhaal zal worden gepubliceerd in Lava 16.1 en is een van de twaalf kanshebbers voor de Brandende Pen 2010.

Op donderdag 18 februari vindt de uitreiking plaats. (Lees hieronder verder)


Nominatie en publicatie vind ik al een hele eer. Kom er maar eens om.

En alsof de verjaardag van mijn dochter, deze nominatie en publicatie niet al voldoende waren blijkt verderop uit de email dat ik zonder problemen een aantal (3-4) vrienden, familie of bekenden bij de uitreiking mee mag nemen, als ik dat wens. Dat is natuurlijk alleen leuk als je wint, realiseer ik me. Dan besluit ik dat het sowieso fijn is om met vrienden, familie of bekenden momenten te delen, of deze nu lofwaardig, lefgozerig, lafhartig of loefafstekerig zijn.

In reactie op deze uitbundige berichten voel ik per omgaand de onverschrokken aandrang om schaamteloos reclame maken voor dit literaire blad. Vanaf nu predik ik met verve: word allen lid van LAVA en neem NU een abonnement!
http://www.lavaliterair.nl/abonnementen.html

(driewerf hoera, banieren rollen uit, hoorngeschal door postiljons met gesloten ogen)

Deze berichtgeving loopt ten einde: woorden schieten mij te kort bij deze korte verhalenwedstrijd.

(c) Guido van de Wiel

Goed bij gebrek aan beter

Ik wilde niet goed bij gebrek aan beter
Ik wilde niet slechts bij teveel aan slecht
Ik wilde geen ku zonder cure, laat staan zonder kust
Te weinig compo, geen zin in delen, oud vreten,
Ik wilde geen honger bij gebrek aan hongst
Geen lu zonder bedongen bed voor mijn lust
Geen gebrek bij honger naar eten.

Het weer was niet held
Maar slui


(c) Guido van de Wiel